Πόσο κρατά ένα όνειρο ?
Είναι φορές που θέλω να φωνάξω
Σκέφτομαι τη σκηνή σα ταινία
Να βγω στο δρόμο ένα βράδυ με βροχή,
Πάντα με βροχή πρέπει να είναι,
Να πέσω στα γόνατα
Να ανοίξω διάπλατα τα χέρια μου
Σα να προσπαθώ να αγκαλιάσω τη βροχή
Και να φωνάξω τόσο δυνατά
Που να με ακούσουν τα σύννεφα
Και η βροχή να πέφτει στο στόμα μου
Και να μου δίνει το πιο ερωτικό της φιλί
Σα να προσπαθεί να με παρηγορήσει
Για ένα ακόμα όνειρο, που κάποιος
Ή κάτι, μου το έκλεψε
Και έτσι έμεινα μόνος στο κρεβάτι
Χωρίς βροχή, χωρίς κραυγή
Και με αυτό το όνειρο, ακόμα κλεμμένο
Να μου αφήνει μόνο το χαρτί,
Το στυλό, και το μελάνι
(re-posted)
No comments:
Post a Comment