Έκλεισα τα μάτια μου

Έκλεισα τα μάτια μου, γι’ άλλη μια φορά ένιωσα την καρδιά μου. Ένιωσα να χτυπά το στήθος μου τόσο δυνατά... Σα να θέλει να φύγει από το σώμα μου, να ξεσπάσει μακριά μου. Μια ζέστη ανέβηκε απ’ το λαιμό μου στα μάτια και με ταξίδεψε αλλού, πέρα από τον πόνο. Στου καθρέφτη της μνήμης μου τα σπασμένα κομμάτια. Ένα ένα τα μαζεύω και σχηματίζετε μια αντανάκλαση. Σιγά σιγά, ένα χαμόγελο, ένα βλέμμα, μια ανάσα. Και μια λέξη που ποτέ δεν άκουσα, που ποτέ δεν είχα. Που τριγυρίζει στο μυαλό μου σα δαίμονας και σα Θεός. Απλώνω το χέρι μου, ν’ αγγίξω τον καθρέφτη. Με μια κίνηση σπάει και τα κομμάτια του με κόβουν. Μου πληγώνουν την ψυχή, πονώ μα δε φωνάζω Υποφέρω μα δε λυγίζω, κοιτώ ψιλά. Ο πόνος με ταξιδεύει αλλού, σ’ ένα χρόνο χωρίς χρόνο, σ’ ένα δρόμο χωρίς τέλος Σ’ ένα πόνο...... αλλά δεν είσαι εκεί. Δεν είναι κανείς, δεν υπάρχει τίποτα, νιώθω άδειος. Άνοιξα τα μάτια μου, γι’ άλλη μια φορά ένιωσα το χαμόγελό μου. Ένιωσα την πίκρα στο πιο όμορφο χαμόγελό μου να γλυκαίνει, να σβήνει και να χάνεται. Μέχρι να ξανακοιτάξω τον καθρέφτη της μνήμης μου κλείνοντας ξανά τα μάτια μου

Τάδε έφη Μαύρος Σκύλος

Πονάω, άρα υπάρχω 

Τάδε έφη Μαύρος Σκύλος

Αν αφήνεις να φεύγουν αυτοί που νοιάζονται, τότε θα μείνουν οι υπόλοιποι

Τάδε έφη Μαύρος Σκύλος

Να ευχαριστείς τους ανθρώπους που σε υπονομεύουν πίσω από την πλάτη σου, γιατί σε βοηθάνε να ξεσκαρτάρεις αυτούς που τους πιστεύουν