Monday, March 26, 2007

Αλυσίδα

Αυτό το γαλάζιο του ουρανού, είναι το πιο όμορφο ρούχο του ήλιου
Και όταν το φοράει, ξεχύνεται με τις αχτίνες του
στο μπλε τις θάλασσας για να κάνουν τρελό έρωτα
Να χαϊδέψει ο ένας τον άλλον, να ανταλλάξουν τα φιλία τους.
Και τότε μια αλυσίδα κινήσεων αρχίζει να ενεργοποιείτε
Τα ψάρια και οι γλάροι, αρχίζουν έναν αρμονικό χορό μεταξύ τους.
Συνοδεύοντας τον ήλιο και τη θάλασσα στον τρελό χορό του έρωτα τους.
Δεν υπάρχει άρνηση σε αυτό το παιχνίδι Δεν υπάρχει εγωισμός
Υπάρχει μόνο μια αρμονία
Όπως το απαλό αεράκι κουνά τη μοναχική φυλλωσιά στην άκρη του γκρεμού
Έτσι και ο ήλιος κουνά τις αχτίδες του πάνω στο μεταξένιο δέρμα της θάλασσας
Ο χρόνος σαν εύπιστος φρουρός, τους αφήνει να παίξουν λίγο παραπάνω
Μακραίνει τα λεπτά του, μεγαλώνει τη μέρα του, και απολαμβάνει και αυτός το θέαμα
Απολαμβάνει την ηδονή τους, να κινητε ανάμεσα τους.
Όπως το τρένο περνά μπροστά από το γερασμένο δέντρο και μπαίνει στο τούνελ
Και οι καπνοί του ανεβαίνουν ψηλά
Στην αρχή παίρνουν τη μορφή της αγκινάρας
Αλλά τελικά, παίρνουν τη μορφή της καρδιάς

Friday, March 23, 2007

Για μια φορά μόνο

Για μια φορά μόνο
ζωγράφισε έξω απο το χαρτί
Βάλε κι άλια χρώματα,
κόκκινο σαν το πάθος
Πράσινο σαν την ελπίδα,
μπλε σαν την ελευθερία
Για μια φορά και μόνο,
άνοιξε τα ματια σου καλά
Κοίταξε πέρα από εκεί
που δείχνουν τα δάχτυλα της ντροπής
Πέρα από τα νεκρά
σαν τις ελπίδες τους αστέρια
Άνοιξε το στόμα σου,
όχι για να φας τη βλακεία που σε ταΐζουν
Όχι για να φωνάξεις από θλίψη
σαν κύκνος που πεθαίνει
Για να γελάσεις, να μιλήσεις,
να τραγουδήσεις, να αφυπνίσεις
Πέτα στα σκουπίδια
ότι στη αδράνεια σε δένει
Για μια φορά μόνο
χόρεψε τη μοναξιά σου, μη κοιμάσαι
Καλλίτερα μόνος αλλά όρθιος,
παρά ηλίθιος ανάμεσα στη μάζα
Για μια φορά και μόνο πες
"αν όχι τώρα, πότε?"
Δεν υπάρχει η κατάλληλη στιγμή,
η ευκαιρία είναι τώρα
Μάθε τη ζωή απ τη ζωή σου,
άσε τη φωτιά σου να σε κάψει

Tuesday, March 20, 2007

Τριγυρνώντας μες τις κάμαρες του νου μου

Τριγυρνώντας μες τις κάμαρες του νου μου.
Κάμαρες που είναι χαμένες
στα καρέ του χωροχρόνου της ζωής μου.
Μερικές φορές βρίσκω την άκρη ενός νήματος.
Άλλες φορές επιλέγω να το προσπεράσω,
και άλλες δεν έχω άλλη επιλογή από αυτή.
Και μερικές φορές, μόνο μερικές φορές,
αρχίζω να το ακολουθώ,
και τότε ίσως να αρχίσω να γράφω.
Και ακολουθώντας το νήμα,
αντανακλούν μπροστά μου
τα καρέ που απαρτίζουν τις κάμαρες
στο χωροχρόνο του μυαλού μου.
Κινούμενος στη ρότα που μου χαράζει το νήμα,
ενίοτε βρίσκω κόμπους που με σταματάνε και με παιδεύουν,
και λύνοντας τους εκπαιδεύομαι
και ανακαλύπτω θαμμένες σκέψεις.
Και άλλες φορές τρέχω,
και κάποιες φορές σταματάω.
Ενώ θέλω να το ακολουθήσω κι άλλο,
σταματάω, γιατί όσο και να θέλω να δω τι άλλο υπάρχει,
ίσως και να φοβάμαι.

Wednesday, March 14, 2007

Στο κουπέ ενός τρένου

Στο κουπέ ενός τρένου τυχαίνει να κάθονται από τη μια μεριά ένας Έλληνας και ένας Γερμανός και από την άλλη μια γριά 80 χρονών και μια πολύ όμορφη εικοσάχρονη κοπέλα. Όλα αυτά τα άτομα δεν είχαν καμιά σχέση μεταξύ τους. Απλώς έτυχε να βρεθούν μαζί. Όλη την ώρα o Έλληνας και ο Γερμανός έτρωγαν την κοπέλα με τα μάτια τους, αλλά δεν τολμούσαν να κάνουν κάτι λόγω της γριάς. Σε κάποια στιγμή το τρένο μπαίνει σε ένα τούνελ και τότε μέσα στο βαθύ
σκοτάδι: SPLATSSS!!!!! ακούγεται o ήχος μιας σφαλιάρας...


Σκέφτεται λοιπόν o Έλληνας: Ο άτιμος ο Γερμανός βρήκε την ευκαιρία τώρα με το σκοτάδι, έβαλε χέρι στη μικρή, και αυτή του έριξε σφαλιάρα!
Σκέφτεται ο Γερμανός: Το καθίκι o Έλληνας έβαλε χέρι στη μικρή ...κι έφαγα ΕΓΩ τη σφαλιάρα!!
Σκέφτεται η κοπέλα: Κάποιος από αυτούς πήγε να μου βάλει χέρι, το έβαλε κατά λάθος στη ΓΡΙΑ και η γριά του έριξε σφαλιάρα!!!
Σκέφτεται και η γριά: Κουφάλα Γερμανέ . ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΗ ΧΡΩΣΤΟΥΣΑ!!!

Friday, March 02, 2007

Δεν έχω μύθο

Δεν έχω μύθο
Δεν έχω μίσος στην ψυχή
Ξαναγεννιέμαι κάθε αυγή
Δεν έχω μύθο
Δε τραγουδώ Σα τα πουλιά
Στα όνειρα μου πετάω ψηλά

Και θα κάνω πάντα λάθη
Και λάθη απ την αρχή
Και η τόλμη στη ζωή μου
Με βγάζει νικητή

Δεν έχω μύθο
Και δεν κοιτάω πίσω πια
Τους ήρωες μου κρατάω ψηλά
Δεν έχω μύθο
Έχω μια παιδική φωνή
Μου λέει να παίζω την κάθε στιγμή

Λάθη που θα τα πληρώσω
Λάθη που τα ζω
Λάθη που θα τα ξεχάσω
Και θα τα μισώ

Δεν έχω μύθο
Έχω σελίδες να γράψω πολλά
Τετράδιο άδειο μα γεμάτη καρδιά
Δεν έχω μύθο
Ένα καράβι που περνά ποταμούς
Πηγαίνει κόντρα σε σάπιους χρησμούς

Πάω κόντρα στους ανέμους
Τα κύματα περνώ
Ξέρω πως υπάρχουν κι’αλλοι
Μαζί τους ας χαθώ

Δεν έχω μύθο
Έχω μπροστά μου μια νέα αυγή
Μια αλκοόλη μια καινούρια βροχή
Δεν έχω μύθο
Ένα τρενάκι που πηγαίνει μπροστά
Που στην ελπίδα θα κάνει βουτιά

Και θα κάνω πάντα λάθη
Και λάθη απ την αρχή
Λάθη που θα αγαπήσω
Μου μαθαίνουν τη ζωή