Monday, March 26, 2007

Αλυσίδα

Αυτό το γαλάζιο του ουρανού, είναι το πιο όμορφο ρούχο του ήλιου
Και όταν το φοράει, ξεχύνεται με τις αχτίνες του
στο μπλε τις θάλασσας για να κάνουν τρελό έρωτα
Να χαϊδέψει ο ένας τον άλλον, να ανταλλάξουν τα φιλία τους.
Και τότε μια αλυσίδα κινήσεων αρχίζει να ενεργοποιείτε
Τα ψάρια και οι γλάροι, αρχίζουν έναν αρμονικό χορό μεταξύ τους.
Συνοδεύοντας τον ήλιο και τη θάλασσα στον τρελό χορό του έρωτα τους.
Δεν υπάρχει άρνηση σε αυτό το παιχνίδι Δεν υπάρχει εγωισμός
Υπάρχει μόνο μια αρμονία
Όπως το απαλό αεράκι κουνά τη μοναχική φυλλωσιά στην άκρη του γκρεμού
Έτσι και ο ήλιος κουνά τις αχτίδες του πάνω στο μεταξένιο δέρμα της θάλασσας
Ο χρόνος σαν εύπιστος φρουρός, τους αφήνει να παίξουν λίγο παραπάνω
Μακραίνει τα λεπτά του, μεγαλώνει τη μέρα του, και απολαμβάνει και αυτός το θέαμα
Απολαμβάνει την ηδονή τους, να κινητε ανάμεσα τους.
Όπως το τρένο περνά μπροστά από το γερασμένο δέντρο και μπαίνει στο τούνελ
Και οι καπνοί του ανεβαίνουν ψηλά
Στην αρχή παίρνουν τη μορφή της αγκινάρας
Αλλά τελικά, παίρνουν τη μορφή της καρδιάς

7 comments:

reservoirdogs said...

Ta resta moy.

Μαυρος Σκυλος said...

Ta vlepw

sourfou said...

Τα θέλει κι εσένα ο κώλος σου! Θα απογγείλω ποίημα:
kyklamino kyklamino stou braxou th sxismada...

;-p

annouko said...

α ρε sourfou!xaxaxaxaxa!

παντως σκύλε δεν παίζεσαι! Δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να γίνει αυτό που έκανες!δεν παιζεσαι!και τα δικά μου ρέστα!:)

Δέσποινα said...

Μαύρε, πόσα θες να μας τρελάνεις;

Στελλα said...

σκυλάκι μου ?? τα ρέστα μου κι εγω !!

Σμουάττςςςςς

Tasis Plisis said...

Αντε, θα με κανετε να γραψω κι εγω στο τελος!! Ωραιος ο Σκυλος.