Αγνοώ το πως με βλέπει ο κόσμος, αλλά στον εαυτό μου φαίνομαι σαν να μην ήμουν τίποτα άλλο από ένα αγοράκι που παίζει στην ακρογιαλιά και κατά καιρούς ανακαλύπτει μια γυαλιστερή πέτρα ή ένα όστρακο πιο όμορφο από τα συνηθισμένα, ενώ ο μεγάλος ωκεανός της αλήθειας απλώνεται μπροστά μου χωρίς να το γνωρίζω
Ι. Νεύτων
