Πάλι Εδώ

Πως άραγε, μην αναρωτιέσαι, εδώ έφτασα. Κι εδώ δεν είναι τίποτα παρά μόνο το τίποτα.
Μα πως, μην αμφιβάλλεις, όπως συνήθως  εδώ πάλι. Και πάλι εδώ το γνώριμο τίποτα.
Κι όμως είμαι επιτέλους κουρασμένος. Να ανεβαίνω, να πέφτω, να κλείνομαι στο τίποτα.
Έχω ξανάρθει εδώ, το ξέρεις καλά. Ξανά, και ξανά, και πάντα έβγαινα πάλι πίσω.

Πώς άραγε, μη ρωτάς, πάντα έβγαινα από εδώ. Γιατί εδώ αυτό που με πονάει άφηνα.
Και, μην αμφιβάλλεις, πάνω του πάταγα αλύπητα. Και πάλι έξω, πάλι καινούριος.
Μα κάθε φορά που πάλι εδώ κυλούσα, εδώ τα έβρισκα, εδώ να περιμένουν.
Να απλώνουν, να με τραβάνε. Κι όλο άφηνα πίσω περισσότερα. Άλλα τόσα πίσω έβρισκα.

Μα τώρα πώς,  μην αναρωτιέσαι, πάλι εδώ. Εδώ όλα τα βρήκα παλιά και γνώριμα.
Και ναι, μην αμφιβάλλεις, όπως συνήθως με κρατάνε. Μα είμαι κουρασμένος, και είναι πολλά.
Αλλά αυτός εδώ κάτω, εγώ δεν είμαι . Και ούτε θέλω ποτέ να είμαι. Όχι πια, όχι τώρα, όχι εγώ
Αυτό το μέρος δε το'χω ανάγκη. Κι ένα τρόπο να βγώ θα βρω. Και τίποτα πίσω δε θ αφήσω.

Θα επανέλθω, μην αμφιβάλλεις, στο γνώριμο χαμόγελο . Γιατί αυτό που πονάει είναι ότι μου λείπει.
Που, μη ρωτάς, στην άκρη των χειλιών μου, εκεί τη δύναμη θα βρω, εκεί θα την αντλήσω.
Κάτι όμορφο να βρω να πω, κάτι να τραγουδήσω. Πάλι έξω, πάλι εδώ, πάλι εγώ, εγώ όπως μ'αρέσω
Νομίζω από εκεί πρέπει ν'αρχίσω. Μη ρωτάς, πάλι θα ζήσω